Przejdź do zawartości

Charles Grandison Finney

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Charles Finney
Charles Grandison Finney
Ilustracja
Kraj działania

Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

29 sierpnia 1792
Warren

Data i miejsce śmierci

16 sierpnia 1875
Oberlin

Miejsce pochówku ?↗
Wyznanie

prezbiterianizm

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons

Charles Grandison Finney (ur. 29 sierpnia 1792 w Warren, zm. 16 sierpnia 1875 w Oberlin) – amerykański kaznodzieja i lider Drugiego wielkiego przebudzenia[1]. Kluczowa postać ewangelikalizmu[2]. Przedstawiciel ruchu uświęceniowego zwracającego uwagę na konieczność osobistego nawrócenia i pobożnego życia. Chociaż z wyznania był prezbiterianinem, to jednak nie zgadzał się z doktryną starej szkoły kalwińskiej teologii i uważał ją za niebiblijną[3]. Był zwolennikiem chrześcijańskiego perfekcjonizmu, pionierem reform społecznych na rzecz kobiet i czarnoskórej ludności[4]. Był także religijnym pisarzem i prezesem w Oberlin College.

Za młodu był wolnomularzem. Porzucił masonerię po nawróceniu na chrześcijaństwo i uznał ją za antytezę chrześcijaństwa[5].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w mieście Warren w stanie Connecticut[6][7] jako najmłodsze z siedmiorga dzieci prostych rolników. Nigdy nie uczęszczał do college'u, ale jego wysoka postura, przenikliwe oczy, muzyczne umiejętności i zdolności przywódcze zyskiwały mu uznanie wśród ludzi[8]. Studiował i praktykował zawód prawnika, ale po dramatycznym doświadczeniu nawrócenia i przeżyciu chrztu w Duchu Świętym w Adams, w Nowym Jorku, zrezygnował z planu zostania prawnikiem aby głosić ewangelię[9][10]. W wieku 29 lat studiował u George'a Washingtona Gale, aby stać się wyświęconym duchownym Kościoła Prezbiteriańskiego, choć już wtedy miał wiele wątpliwości na temat fundamentalnych doktryn nauczanych w tym Kościele[11].

W 1832 roku przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie służył w Chatham Street Chapel, a później założył i głosił w Broadway Tabernakulum Broadway Tabernacle. W 1851–1866 był rektorem Oberlin College w Oberlin w Ohio, na którym w 1835 założył i prowadził wydział teologiczny[12].

W swoim życiu dwukrotnie owdowiał i trzykrotnie się żenił. Pierwszą żoną byłą Lydia Root Andrews (1804–1847), którą poślubił w 1824 r. W 1848 poślubił Elizabeth Ford Atkinson (1799–1863). W 1865 poślubił Rebecce Allen Rayl (1824–1907). Wszystkie trzy żony wspierały go w pracy ewangelizacyjnej, towarzysząc mu w podróżach. Miał sześcioro dzieci, których matką była jego pierwsza żona.

Następcy

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Barry Hankins, The Second Great Awakening and the Transcendentalists. Westport, Connecticut: Greenwood Press, 2004: 137. ISBN 0-313-31848-4
  2. ↑ Mark A. Noll, The Rise of Evangelicalism. The Age of Edwards, Whitefiled and the Wesleys, Downers Grove Il. 2003 ISBN 978-0-8308-3891-2 s. 212.
  3. ↑ Memoirs, His Doctrinal Education and Other Experiences at Adams
  4. ↑ Charles E. Hambrick-Stowe, Charles G. Finney and the spirit of American Evangelicalism (1996) s. 199
  5. ↑ Charles E. Hambrick-Stowe, Charles G. Finney and the spirit of American Evangelicalism (1996) s. 112
  6. ↑ http://www.geni.com/people/Charles-Finney/6000000005696219006 (dostęp: 31 marca 2012).
  7. ↑ Charles Finney miejsce urodzenia ang., dostęp październik 2008
  8. ↑ Birth and early education (Urodzenie i wczesna edukacja) ang.
  9. ↑ Memoirs, Conversion to Christ (Wspomnienia nawrócenia) ang.
  10. ↑ Memoirs, Beginning of His Work (Wspomnienia z początków pracy) ang.
  11. ↑ Memoirs, His Doctrinal Education and Other Experiences at Adams ang.
  12. ↑ (1792-1875). W: Randall Herbert Balmer: Encyclopedia of Evangelicalism. Baylor University Press, 2004, s. 262. ISBN 1-932792-04-X.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Charles_Grandison_Finney&oldid=72491159”